ซิ่วเฮียง เกิดที่เมืองจีนแต่เติบโตบนผืนแผ่นดินไทย  ชีวิตของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ทุกคนเรียกว่า “เฮียงแจ้” เข้มข้นด้วยสุข ทุกข์ มีทั้งเสียงหัวเราะและหยาดน้ำตา 

ถ้าครอบครัวคือไม้ใหญ่  ผู้หญิงที่เป็นเมียและแม่ก็ไม่ต่างจากแก่นไม้ที่แข็งแกร่ง  มั่นคงและทรหด  เป็นแก่นที่ยึดให้ใบได้แผ่กว้าง  ส่งให้ดอกผลได้เจริญงอกงาม
          “โลกนี้เหมือนผู้ชายเป็นใหญ่  แต่จริง ๆ แล้วทุกสรรพสิ่งในธรรมชาติล้วนเป็นหยินที่โอบหยางทั้งสิ้น”